Της Κωνσταντίνας Β.
Έμεινα έγκυος το 2007 μετά από 3,5 χρόνια προσπαθειών και απογοητεύσεων που δεν ερχόταν το πολυπόθητο +. Δεν γνώριζα πολλά περί εγκυμοσύνης και θηλασμού, παρ’ολ’αυτά ήξερα πως το μωρό μου ήθελα να το θηλάσω. Πήρα βιβλία, διάβαζα άρθρα στο internet, ενημέρωσα τον γιατρό και τη μαία του, παρακολούθησα και σεμινάριο θηλασμού και περίμενα να γεννήσω και να αρχίσει το μαγικό μας ταξίδι στον θηλασμό.
Θα γεννούσα με καισαρική εξαιτίας κληρονομικού θέματος στον βυθό του ματιού μου. Η καισαρική είχε προγραμματιστεί για την Τετάρτη 9 Ιουλίου του 2008 αλλά ο μπεμπάκος μου τα είχε προγραμματίσει αλλιώς στο μυαλό του. Παρασκευή 4 Ιουλίου βράδυ σπάνε τα νερά μου οπότε φεύγουμε άρον άρον για το μαιευτήριο. Για κακή μου τύχη η μαία του γιατρού δεν μπορούσε να είναι εκεί μαζί μου για να μου βάλει το μωρό το στήθος μόλις γεννηθεί, όπως είχα ζητήσει.
Πήγαν όλα καλά και ξημερώματα Σαββάτου γέννησα τον κούκλο μου. Εγώ, από την καισαρική, ήμουν πολύ ζαλισμένη και ένιωθα ανήμπορη. Δεν ζήτησα να μου τον βάλουν στο στήθος, δεν τον πήρα καν αγκαλιά όταν μου τον έφεραν κοιμισμένο για να μην τον ξυπνήσω.. Δεν είχα ζητήσει αποκλειστικό θηλασμό, δεν με είχε ενημερώσει κανείς τότε, δεν πήγαινε το μυαλό μου ότι το παιδί μου ταϊζόταν κι ερχόταν κοιμισμένο.
Άρχισα κι έκανα προσπάθειες να μπει στο στήθος αλλά αντιμετώπιζα τινάγματα και ουρλιαχτά. Κυνηγούσα τις μαίες να με βοηθήσουν, με βοήθαγαν 2 λεπτά και μετά χανόντουσαν. Η μαία του γιατρού ήρθε τη δεύτερη μέρα, μου βάλε το μωρό στο στήθος για λίγο και μετά που το μωρό δυσανασχετούσε έβγαλε διάγνωση πως φταίνε οι θηλές μου, επίπεδες που τελικά δεν ήταν.
Ευτυχώς ζήτησε θήλαστρο για να κατεβάσω τουλάχιστον το γάλα. Το θήλαστρο δεν το είχα ποτέ στην ώρα του στα χέρια μου, πάντα το κυνηγούσα με τη δικαιολογία του μαιευτηρίου ότι έχουμε μόνο ένα στον όροφο.
Το μωρό μου σιτιζόταν με ξένο γάλα. Όταν μου το έφερναν, προσπαθούσα να μπει στο στήθος και κατέληγα στο μπουκαλάκι. Όλη μέρα έκλαιγα, ένιωθα αβοήθητη, μα κανένας δεν υπήρχε να μου δώσει λίγη βοήθεια.
Επιστρέψαμε σπίτι και άρχισα να αντλώ με ένα οικιακό θήλαστρο. Η μαία μου είχε πει πως είναι ok. Κάτι δεν μου πήγαινε καλά όμως, αντλούσα ελάχιστες σταγόνες γάλακτος. Συγχρόνως προσπαθούσα να βάλω το μωρό στο στήθος, υπήρχαν φορές που έπιανε για 1-2 λεπτά, οι πιο πολλές φορές όμως ήταν αποτυχία. Προσπαθούσα να μπει στο στήθος ο μικρούλης μου και όσο δεν γινόταν αυτό, τόσο έκλαιγα και τα έβλεπα όλα ακατόρθωτα.
Ψάχνοντας στο internet σχετικά με τις αντλήσεις, έπεσα πάνω στα αρχεία της Αγλαΐας Παπαδήμα για αντλήσεις και επαναγαλακτισμό. Διάβασα για νοσοκομειακό θήλαστρο, αντλήσεις 8 φορές τουλάχιστον, άντληση την νύχτα. OK κάτι έκανα λάθος, πάλι δεν μου τα είχαν πει σωστά..
Τα λεφτά μετρημένα, ή σύμβουλος θηλασμού ή νοσοκομειακό θήλαστρο. Το γάλα έπρεπε να κατέβει οπότε νοσοκομειακό θήλαστρο. Πήρα αμέσως τηλέφωνο για ενοικίαση και άρχισα πρωτόκολλο επαναγαλακτισμού. Αντλούσα όσο το μωρό κοιμόταν ή καθόταν ήρεμο στο καρότσι. Αντλούσα όμως δεκάλεπτα. Κατάφερα να κατεβάσω το γάλα αλλά δεν ήτανε επαρκές. Σε μία συζήτηση που είχα με άλλες μαμάδες που είχαν κάνει άντληση κατάλαβα πως έπρεπε να αυξήσω χρόνους για να δω καλύτερο αποτέλεσμα. Πήρα και τσάγια και βοηθήματα. Αντλούσα τουλάχιστον 20 λεπτά στον κάθε μαστό και τουλάχιστον 1 άντληση την νύχτα. Μου ήταν τρομερά δύσκολο γιατί το μωρό μου δεν κοιμόταν πολύ και με χρειαζόταν αλλά δεν παρατούσα την προσπάθεια. Εφόσον δεν έμπαινε στο στήθος, τουλάχιστον να έπινε το γάλα μου.
Με τα πολλά κατάφερα να βγάζω τη μισή ποσότητα γάλακτος που έπινε το μωρό μου. Σε κουβέντα με την Αγλαΐα μου είπε πως το στήθος μου δεν ανταποκρίνεται παραπάνω στο θήλαστρο. Ρωτώντας αν παίρνει κάτι ωφέλιμο έστω από αυτή την ποσότητα, πήρα θετική απάντηση. Εν τω μεταξύ το μωρό μου είχε αρχίσει έντονους κολικούς και ΓΟΠ. Ίσως να ήταν και αλλεργία αλλά τόσα χρόνια πριν αυτές οι ενδείξεις περί αλλεργίας ήταν ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Κάποια στιγμή σταμάτησα τις προσπάθειες να μπει ο μικρός στο στήθος. Τον έβαζα και γύρναγε το κεφάλι του από την άλλη, δεν έβρισκε κανένα ενδιαφέρον. Αφοσιώθηκα στις αντλήσεις.
Άντεξα το θήλαστρο 6 μήνες. Το παιδί μου με χρειαζόταν και το θήλαστρο με εμπόδιζε αρκετές στιγμές να του είμαι πλήρως αφοσιωμένη. Έτσι 6 μήνες μετά “αποθήλασα”.
Τα θετικά του γάλακτος τελικά θεωρώ πως τα πήρε ο μικρός μου. Αρρωσταίνει σπανίως και γενικώς μεγαλώνω ένα τετραπέρατο πλάσμα.
Στα 2 του χρόνια έμαθα πως είχε και κοντό χαλινό, άλλο ένα μειονέκτημα για επιτυχημένο θηλασμό που κανείς παιδίατρος ή μαία ή ειδικός δεν τον είχε διαγνώσει ως τότε.
Αν όλα ήταν διαφορετικά λοιπόν, αν είχα βοήθεια από την αρχή από τους ειδικούς, αν δεν παρεμπόδιζαν τον θηλασμό σε κάθε τους κουβέντα, αν έβλεπαν ότι υπήρχε πολύς κοντός χαλινός που δεν επίτρεπε στο μωρό μου να ανοίξει καλά το στόμα του, θα είχα περισσότερες πιθανότητες να έχω καταφέρει να θηλάσω και αυτό τον γιο μου.
Τουλάχιστον ήπιε γάλα μαμάς για 6 μήνες παρόλο τις δυσκολίες μας.
Όπως λέει και ένα ρητό, “Συγχώρεσε τον εαυτό σου που δεν γνώριζες, ότι εσύ δεν ήξερες, πριν να το μάθεις” και με τις δεδομένες συνθήκες εκείνου του καιρού, έκανα ότι καλύτερο περνούσε από το χέρι μου..
Αν θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τη δική σας ιστορία θηλασμού, αποθηλασμού, αποχής, αλλεργίας, μητρικής αγάπης στείλτε τη μας στο admin@breastfeeder.eu
Disclosure
Το blog περιέχει διαφημίσεις της Google. Δεν κοστίζουν κάτι σε εσάς, αλλά κάνοντας ένα κλικ σε αυτές το blog λαμβάνει μια μικρή προμήθεια που το βοηθάει να συντηρείται.
