Της Βασιλικής Σ.
Και ήρθε η στιγμή να μοιραστώ και εγώ μαζί σας την ιστορία μου για να δώσω κουράγιο σε όσες μανούλες νομίζουν ότι δεν έχουν άλλο κουράγιο και αντοχές.
Αρχές Απρίλη ήρθε η μπέμπα μας! Η καλύτερη μέρα της ζωής μου. Στο μαιευτήριο έχουν φωτογράφο αλλά μία σύμβουλο θηλασμού δεν έχουν να σε βοηθήσει. Πρώτη αγκαλιά και κατευθείαν στο στήθος, ήθελα πολύ να θηλάσω και δεν ήθελα να της δώσουν ξένο γάλα. Χωρίς ενημέρωση όμως και οι θηλές αμέσως πληγωμένες και εγώ κλαίγοντας να προσπαθώ να κάνω το αδύνατο, δυνατό. Μόλις πήγαμε σπίτι, ήρθε και η παιδίατρος και τα βρήκε όλα καλά. Ήρθε και μία σύμβουλος θηλασμού και μας είπε να κόψουμε τον χαλινό που εμπόδιζε το μωρό να πιάσει σωστά το στήθος. Το κάναμε και αυτό αλλά ιδιαίτερη βοήθεια δεν είχα από τη σύμβουλο που έδειχνε να μην έχει υπομονή πως να μου δείξει να τοποθετήσω το μωρό στο στήθος.
Δύσκολες μέρες, να μη μπορώ να κάτσω από τα ράμματα, να την θηλάζω όρθια και να κλαίω από τον πόνο. Μέσα σε δυο μέρες το μωρό χάνει 230 γραμμάρια. Τρελάθηκα, φοβήθηκα ότι της κάνω κακό. Η γιατρός είπε, δώστε ότι θέλετε από γάλα εμένα με ενδιαφέρει να πάρει βάρος το μωρό.
Έρχεται ξανά και η σύμβουλος. Ξεκινάμε να δίνω ξένο γάλα με σωληνάκι SNS στο δάχτυλο για να μη ξεχάσει τη θηλαστική κίνηση. Εγώ συνάμα με το θήλαστρο να προσπαθώ να βγάλω γάλα (μαζί με αίμα) για να καταφέρω να της δώσω και δικό μου γάλα. Έβαζα το μωρό ξανά στο στήθος, ξανά λάθος τοποθέτηση, ξανά πόνος και αίμα Και μέσα σε όλο αυτό το αγχωτικό ταξίδι, χωρίς βοήθεια στο σπίτι, και φαγητό από έξω γιατί δεν προλάβαινα κάθε 2 ώρες να την ταΐζω, να την κοιμίζω, να βγάζω και με το θήλαστρο. Κούραση και στεναχώρια στο αμήν. Όχι όμως δεν θα το άφηνα όλο αυτό να με ρίξει. Εκεί επέμενα και με προσευχές στην Παναγία που είναι μάνα να μου δώσει κουράγιο. Φτάσαμε στους 3 μήνες και κάτι, με δάκρυα στα μάτια, να μειώσουμε τα 750 ml ξένο γάλα σε 90 ml. Μαζί τα καταφέραμε. Με κοιτούσε και μου χαμογελούσε σαν να μου έλεγε, μπορείς είσαι δυνατή, θα τα καταφέρεις, θα τα καταφέρουμε μαζί. Προσπάθησε λίγο ακόμα μανούλα σ’ αγαπώ. Δεν το έβαλα ποτέ κάτω και ας έκλαιγα κάθε βράδυ όταν κοιμόταν.
Άλλαξα και σύμβουλο στους 3,5 μήνες και η νέα σύμβουλος, ο άγγελος αυτός, με βοήθησε απίστευτα στην ψυχολογία μου. Και τώρα 1 μήνα μετά που πάνε όλα καλά κατάλαβα τι είναι ο θηλασμός!
Μην παραιτείσαι μανούλα. Μπορείς. Έχεις τόση δύναμη που δεν το ξέρεις και άλλη τόση που σου δίνει το παιδί σου!
Και αν δεν μπορέσεις τουλάχιστον θα ξέρεις ότι προσπάθησες!
Αν θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τη δική σας ιστορία θηλασμού, αποθηλασμού, αποχής, αλλεργίας, μητρικής αγάπης στείλτε τη μας στο admin@breastfeeder.eu
Disclosure
Το blog περιέχει διαφημίσεις της Google. Δεν κοστίζουν κάτι σε εσάς, αλλά κάνοντας ένα κλικ σε αυτές το blog λαμβάνει μια μικρή προμήθεια που το βοηθάει να συντηρείται.
