Της Ρ. Κ.
Τι γίνεται όταν όλα ξεκινούν στραβά; Όταν όλα ξεκινούν στραβά πριν τον θηλασμό, πριν την μητρότητα και την εγκυμοσύνη? Αυτή η αναδρομή είναι αφιερωμένη στις ηρωίδες της υπογονιμότητας, είτε τα κατάφεραν γρήγορα είτε άργησαν αλλά όμως βγήκαν νικήτριες από έναν άνισο αγώνα με ορμόνες, επεμβάσεις, απανωτά check-ups, αποτυχημένες εξωσωματικές και πολλές απώλειες.
Μικροπαντρεμένη και αφελής νόμισα πως όταν θελήσεις θα μπορέσεις να μείνεις έγκυος. Όταν, λοιπόν, ξεκίνησαν οι προσπάθειες, ήδη είχα αρχίσει να ρίχνω κλεφτές ματιές σε βρεφικά ρουχαλάκια, πιπίλες με στρας, αστεία φορμάκια, μπιμπερό και όσα το marketing παρουσιάζει ως συνυφασμένα με βρέφη και παιδιά. Αυτή η επιθυμητή εγκυμοσύνη αργούσε να έρθει φυσιολογικά οπότε ξεκίνησαν οι ατέλειωτες εξετάσεις που θα μας έφερναν πιο κοντά σε μία εγκυμοσύνη. Τα αποτελέσματα ήταν ένα σοκ. Οι δυσκολίες που μας περίμεναν ακόμη μεγαλύτερες!
Οι σπερματεγχύσεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Οι επεμβάσεις, οι εξωσωματικές το ίδιο. Το σώμα σε έναν διαρκή αγώνα ταχύτητας και αντοχής να πιάσει τα όρια των ορμονών, το πάχος του ενδομήτριου. Έπαψα να κοιτάζω οτιδήποτε είχε σχέση με τα βρέφη κι αφοσιώθηκα να κάνω καλό στο δικό μου σώμα πριν το πληγώσω ανεπανόρθωτα. Η διατροφή μου άλλαξε, στράφηκα στη low carb (χαμηλών υδατανθράκων) διατροφή και το σώμα λειτουργούσε καλύτερα. Οι απανωτές αποβολές με τσάκιζαν αλλά δεν είχα ακόμη εγκαταλείψει. Ο (νέος) εξωσωματικός γιατρός μου επίτρεψε μια τελευταία προσπάθεια.
Μετά από 13 χαμένα έμβρυα αυτή η εγκυμοσύνη προχωρούσε. Δεν το πίστευα. Αυτή τη φορά δεν κοιτούσα αξεσουάρ, ούτε καρότσια, ούτε καν κούνια. Μέχρι και τον 6ο μήνα κρατούσα κρυφή την εγκυμοσύνη και απλά παρακολουθούσα βιντεάκια για φυσιολογικό τοκετό, για θηλασμό, για συγκοίμιση μαζί με τον σύντροφό μου. Ήξερα πλέον τι έχει σημασία, ξέραμε πια που πρέπει να εστιάσουμε. Ήξερα πως αν τα καταφέρναμε μέχρι το τέλος το μόνο που θα χρειαζόταν αυτό το μωρό που προχώρησε παρά την παλίνδρομη του διδύμου του, θα ήταν ζεστασιά, αγάπη και θηλασμός.
Ο φυσικός τοκετός στη 41η εβδομάδα είχε επιπλοκές. Το μωρό με χαμηλό βάρος λόγω late iugr και με κεχρωσμένο αμνιακό υγρό χρειαζόταν νοσηλεία στη ΜΕΝΝ. Κάθε τρεις ώρες το ραντεβού με την κόρη μου δεν το έχανα. Κρυβόμουν πίσω από μια κολόνα για να την αναζητήσω τελευταία και να ξεκλέψω λίγες παραπάνω στιγμές. Μετά το εξιτήριο μου της δόθηκε συμπλήρωμα γιατί θεώρησαν πως δεν την κάλυπτε το γάλα που άφηνα κι ας είχε ανακτήσει βάρος γέννησης στις 4 ημέρες που ήμουν κι εγώ στο μαιευτήριο. Στο μαιευτήριο ήμουν εκεί 8 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ. Στα κενά ανάμεσα στο επισκεπτήριο ξεκουραζόμουν στο εμπορικό κέντρο απέναντι από το μαιευτήριο σε παγκάκια, σκάλες, χωρίς να με νοιάζει. Το βράδυ έβαζα ξυπνητήρι και αποθήκευα σε σύριγγες όσα ml μπορούσα να βγάλω με το χέρι. Μου έλεγαν ότι η αϋπνία με ένα λεχούδι ήταν ανυπόφορη, δεν ήταν. Η σκέψη ότι ήταν μακριά μου όμως ακόμη και τώρα με βαραίνει.
Στο σπίτι πήρα ένα μωρό λιγότερο από 2,7 κιλά με έντονη ΓΟΠ, ρουθούνισμα και βλέννες. Η ιστορία της αλλεργίας μας είχε ξεκινήσει ήδη. Κέρδιζε βάρος με ταχείς ρυθμούς όμως, γι’ αυτό και η πλήρης αποχή από τα γαλακτοκομικά άργησε. Πριν τις 40 ημέρες ξεκίνησε όμως κι επίσημα. Η βελτίωση άμεση. Οι μαραθώνιοι θηλασμοί ξαναξεκίνησαν, η κούνια ήταν σε μια γωνιά και η μικρούλα μας ανάμεσα μας, στο κρεβάτι μας, να παίρνει όση ζεστασιά και ηρεμία μπορούσαμε να δώσουμε. Η ΓΟΠ αν και σε μικρότερο βαθμό συνεχιζόταν και οι προτάσεις για “ειδικό γάλα” άρχισαν να έρχονται.
Μέχρι 6 μηνών και με άλλες ομάδες τροφών κομμένες κοιμόταν μόνο με θηλασμό, μόνο σε μάρσιππο αγκαλιάς, θήλαζε πολύ συχνά και παρόλη την επιστροφή στη δουλειά από τα μέσα του τρίτου μήνα δεν πήρε σταγόνα συμπληρώματος. Άμελξη με το χέρι, συγκοίμιση, σίτιση από σφηνοπότηρο ή κουταλάκι, ατέλειωτες αγκαλιές και όλα πήγαιναν σωστά.
Ήρθαν μαστίτιδες, αποχές, χαμηλή πρόσληψη βάρους, γαστροσκοπήσεις και θετικά αντισώματα κοιλιοκάκης. Η μικρή μου αποθήλασε στα 4α γενέθλια της. Μόνη της. Ακόμη κοιμάται στο δωμάτιο μας, ακόμη ξεκουράζεται στην αγκαλιά μου και νιώθω τυχερή που μπόρεσα και ήμουν η μητέρα που ήθελα. Η μητέρα που δεν πιστεύει στην εκπαίδευση ύπνου, στην τιμωρία και τις φωνές. Μην φοβάστε, τα παιδιά σας δεν θα είναι εξαρτημένα από σας.. αλλά ευτυχισμένα με σας.
Αν θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τη δική σας ιστορία θηλασμού, αποθηλασμού, αποχής, αλλεργίας, μητρικής αγάπης στείλτε τη μας στο admin@breastfeeder.eu
Disclosure
Το blog περιέχει διαφημίσεις της Google. Δεν κοστίζουν κάτι σε εσάς, αλλά κάνοντας ένα κλικ σε αυτές το blog λαμβάνει μια μικρή προμήθεια που το βοηθάει να συντηρείται.
