Της Αντωνίας Ρ.
Όπως πολλές μαμάδες, ήθελα να θηλάσω εξ αρχής, αλλά έλεγα πως θα το πάω περίπου εκεί μέχρι το έτος και μετά θα το σταματήσω. Και αν δεν ερχόταν στον δρόμο μας οι αλλεργίες, πιθανόν να το είχα κάνει.
Όταν εμφανίστηκε το αίμα στα κακά, ο γιατρός μου είπε πως θα πρέπει να κόψω από τη διατροφή μου κάποιες τροφές αν θέλω να συνεχίσω με τον θηλασμό ή να δώσουμε στο μωρό υποαλλεργικό ή στοιχειακό γάλα. Απάντησα κατευθείαν πως θέλω να συνεχίσω τον θηλασμό αλλά μου είπε μην τυχόν έρθεις σε 2-3 μήνες και μου πεις κουράστηκα, θέλω να δώσω ξένο. Θα θηλάσεις σίγουρα μέχρι να ξεπεραστούν οι αλλεργίες, μέχρι τα δύο περίπου. Δεν το σκέφτηκα καθόλου, δεν ήθελα με τίποτε να πάρει ξένο από τόσο νωρίς. Και σε εκείνη τη φάση, βρήκα την ομάδα «Θηλασμός και αλλεργίες». Μπήκα, διάβασα, ενημερώθηκα και σιγά σιγά αναθεώρησα πολλά πράγματα πάνω στο θέμα του θηλασμού και της διατροφής. Με κόπο στην αρχή, όπως οι περισσότερες μητέρες, βρήκαμε έναν ρυθμό και καταφέραμε να ξεκινήσουμε την επανεισαγωγή των αλλεργιογόνων τροφών στους 14 μήνες περίπου. Μετά από 8-9 μήνες, η επανεισαγωγή σε όλα τα αλλεργιογόνα ολοκληρώθηκε με επιτυχία!
Στο διάστημα αυτών των εισαγωγών, έμεινα έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου. Η αρχή με εγκυμοσύνη και αποχή ήταν λίγο δύσκολη αλλά ξεπεράστηκε και αυτό! Είχα αδυνατίσει πολύ και ο γυναικολόγος μου είχε μια ανησυχία για το αν θα μπορέσει ο οργανισμός μου να αντέξει την εγκυμοσύνη. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά! Σε κάποια φάση το γάλα σταμάτησε, όμως η μικρή μου συνέχισε να θηλάζει (dry nursing). Άρχισαν όμως να πονούν οι θηλές μου πολύ οπότε ξεκινήσαμε τον καθοδηγούμενο αποθηλασμό στους 20 μήνες περίπου. Είχα και πρόωρες συσπάσεις, μείωση τραχήλου και ήμουν στο κρεβάτι από τις αρχές του 8ου μήνα. Φτάσαμε λοιπόν στους 25 μήνες να θηλάζει κάθε 2-3 ημέρες. Είχα, βέβαια, στο μυαλό μου πως μετά τη γέννα θα επανέλθει στο στήθος και θα πάμε για tandem. Στους τελευταίους θηλασμούς φαινόταν σαν να είχε ξεχάσει τη θηλαστική κίνηση. Έβαζε το στήθος απλά στο στόμα και δεν πιπιλούσε σχεδόν καθόλου. Μου έκανε τρομερή εντύπωση να έχει ξεχάσει τη θηλαστική κίνηση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Σκεφτόμουν πως έχει χάσει απλά το ενδιαφέρον γιατί δεν έχω γάλα και μετά τη γέννα θα αρχίσει ξανά να θηλάζει. Στις 6 του μήνα γεννήθηκε ο μικρός μας μπόμπιρας. Όταν ήρθαμε σπίτι, είπα στην μικρή να έρθει να θηλάσει αν θέλει. Μου είπε ναι και μπήκε στο στήθος αλλά και πάλι χωρίς να ρουφάει γαλατάκι. Τις επόμενες ημέρες μέχρι και σήμερα, όπως βλέπει τον μικρό να θηλάζει, ζητάει μια φορά τη μέρα να έρθει στο στήθος όμως απλά το βάζει στο στόμα της και καθόμαστε και οι τρεις αγκαλίτσα για λίγα λεπτά και μετά σηκώνεται και πάει να παίξει.
Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί, αν θα επιστρέψει ή αν θα αποθηλάσει τελείως, θα το αποφασίσει η ίδια!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς στην ομάδα, που με την αρωγή της καταφέραμε να ζήσουμε αυτό το όμορφο ταξίδι αγκαλιά με την κόρη μου για 25 μήνες! Συνεχίζουμε με τον μπέμπη μας τώρα και όπου μας βγάλει! Με την ελπίδα τουλάχιστον να μην εμφανίσει κι αυτός αλλεργία. Αλλά ακόμα κι έτσι, τώρα ο δρόμος πια είναι γνωστός!
Αν θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τη δική σας ιστορία θηλασμού, αποθηλασμού, αποχής, αλλεργίας, μητρικής αγάπης στείλτε τη μας στο admin@breastfeeder.eu
Disclosure
Το blog περιέχει διαφημίσεις της Google. Δεν κοστίζουν κάτι σε εσάς, αλλά κάνοντας ένα κλικ σε αυτές το blog λαμβάνει μια μικρή προμήθεια που το βοηθάει να συντηρείται.
