Της Κατερίνα Βασδέκη
Άκου με! Ξέρω τι περνάς. Αλήθεια ξέρω. Είμαι με ένα μωρό και δεν ξέρω τι να κάνω. Νιώθω ότι πρέπει να θηλάσω, αλλά δεν ξέρω πώς. Νιώθω ότι όλα τα κάνω λάθος γιατί ακούω συνεχώς ένα κλάμα.
Σταμάτα. Πάρε ανάσα. Άκου με. Ξέρω τι περνάς. Αλήθεια ξέρω. Είμαι με ένα θήλαστρο στο ένα στήθος και το μωρό στο άλλο. Ο ιδρώτας ρέει στη πλάτη μου. Δεν τρώω. Με ταΐζουν. Κοιτάω το κενό. Έχω να κοιμηθώ μέρες τώρα. Το μωρό είναι πάνω μου όλη μέρα. Στο στήθος μου. Ούτε καρότσι ούτε αγκαλιές. Μόνο στήθος. Αλλιώς κλάμα.
Σταμάτα. Πάρε βαθιά ανάσα. Άκου με. Ξέρω τι περνάς. Μπορείς. Το παιδί μου έχει χαλινό. Πώς; Τι είναι αυτό; Βοήθεια. Εκτομή; Σε βρέφος; Θεέ μου. Πώς θα βγω από το σπίτι; Πως θα ντυθώ; Πώς θα το ντύσω;
Σταμάτα. Πάρε βαθιά ανάσα. Όλα τα μπορείς. Άκου με. Σε νιώθω. Σπίτι πάλι. Αντλήσεις. Θήλαστρο. Δε βγαίνει γάλα. Δεν έχω γάλα. Αϋπνία. Άγχος. Δεν παίρνει πιπίλα. Δε θέλει μπιμπερό. Πώς θα πάω δουλειά; Παραιτούμαι; Θεέ μου. Αν δεν είμαι εδώ, θα πεθάνει.
Σταμάτα. Πάρε ανάσα. Άκου με. Ξέρω. Αλήθεια ξέρω εαυτέ μου. Τα μπόρεσες όλα. Τα δύσκολα. Τα πολύ δύσκολα. Και τα σπάνια, τα πολύτιμα. Ένα άρρωστο παιδί που βρίσκει στο στήθος σου την ίαση. Την καθολική. Την απόλυτη. Όλος ο πόνος του τελειώνει εκεί. Κι αυτό αξίζει τον δικό σου πόνο. Κάθε ματιά του, ένα ευχαριστώ. Ξέρω πέρασες δύσκολα και τους 32 μήνες που μετρούσες σα φυλακισμένη. Θα με ρωτήσεις άξιζε; Ποιος ξέρει να απαντήσει στα μεγάλα; Ξέρω ότι έγινα πιο δυνατή εαυτέ μου. Σε ξεπέρασα. Σε πήγα παραπάνω. Είδα τα όρια σου και τα πέρασα. Έπιασα πάτο και πήγα κορυφή.
Σταμάτα. Πάρε ανάσα. Ξέρω. Αλήθεια ξέρω. Είμαι εδώ για σένα. Πάντα. Σ’ ευχαριστώ εαυτέ μου. Που άντεξες. Που με άντεξες.
Αν θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τη δική σας ιστορία θηλασμού, αποθηλασμού, αποχής, αλλεργίας, μητρικής αγάπης στείλτε τη μας στο admin@breastfeeder.eu
Disclosure
Το blog περιέχει διαφημίσεις της Google. Δεν κοστίζουν κάτι σε εσάς, αλλά κάνοντας ένα κλικ σε αυτές το blog λαμβάνει μια μικρή προμήθεια που το βοηθάει να συντηρείται.
