ΕΚΤΥΠΩΣΗ

Τα αποκλειστικά θηλάζοντα μωρά δεν χρειάζονται επιπλέον νερό – το ανθρώπινο γάλα είναι περισσότερο από 80% νερό και παρέχει όλα τα υγρά που χρειάζεται το μωρό. Κάθε φορά που η μητέρα αισθάνεται ότι το μωρό της διψάει μπορεί να το θηλάσει. Έτσι ικανοποιείται η δίψα αλλά συγχρόνως θα συνεχίσει να προστατεύει το μωρό από μολύνσεις και θα βοηθήσει το μωρό να συνεχίσει να μεγαλώνει καλά. Τα μωρά δεν χρειάζονται νερό προτού κλείσουν τους 6 μήνες ζωής, ακόμη και σε ζεστό κλίμα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συστήνει στα παιδιά να θηλάζουν αποκλειστικά για τους πρώτους 6 μήνες της ζωής τους.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής δεν πρέπει να χορηγούνται συμπληρώματα όπως νερό, ζαχαρόνερο, τσάι, φόρμουλα κ.τ.λ. στα θηλάζοντα βρέφη εκτός αν υπάρχει ιατρικός λόγος.

Δίνοντας νερό σε μικρά μωρά υπάρχει ο κίνδυνος να εμφανιστεί διάρροια και να υποσιτιστούν. Το νερό μπορεί να μην είναι καθαρό και να προκαλέσει μολύνσεις στο μωρό. Δίνοντας νερό μπορεί επίσης να αναγκάσει το μωρό να πίνει λιγότερο γάλα ή να σταματήσει νωρίς το θηλασμό και συνεπώς να προκαλέσει υποσιτισμό. Αν οι μητέρες δίνουν νερό αντί να θηλάζουν, μπορεί να προκαλέσουν μείωση του γάλακτός τους.

Για τα μωρά κάτω των 4-5 εβδομάδων, η χορήγηση νερού μπορεί να είναι επικίνδυνη

• Σε μωρά κάτω των 2 μηνών δεν πρέπει να χορηγείται νερό.
• Το νερό μπορεί να προκαλέσει αύξηση της χολερυθρίνης στα μωρά με ίκτερο.
• Το πολύ νερό μπορεί να προκαλέσει μία επικίνδυνη κατάσταση που λέγεται τοξίκωση από νερό (water intoxication).
• Το νερό γεμίζει το στομάχι του βρέφους χωρίς να προσθέτει θερμίδες, οπότε μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την μην πρόσληψη ικανοποιητικού βάρους ή ακόμη και την απώλεια βάρους.
• Τα βρέφη που πίνουν νερό ενδιαφέρονται λιγότερο να θηλάσουν και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη χαμηλή παραγωγή γάλακτος από τη μητέρα και ίσως τη μη εδραίωση της γαλουχίας.

Για μωρά μεγαλύτερα των 2 μηνών

• Το νερό μπορεί να περιορίσει τη συνολική πρόσληψη θερμίδων του μωρού. Αν το μωρό θηλάζει, περιορίζεται ο θηλασμός και αυτό έχει συνέπεια στην παραγωγή. Τα μωρά χρειάζονται θρεπτικά συστατικά και θερμίδες για να μεγαλώσουν.
• Το ανθρώπινο γάλα έχει όλο το νερό που χρειάζονται τα μωρά, ακόμη και σε πολύ θερμά κλίματα.
• Μετά τον 4ο μήνα, αν δίνεται νερό στο μωρό θα πρέπει να περιορίζεται στα 60 ml το 24ωρο.
• Όταν το μωρό ξεκινάει τις στερεές, μπορεί να πίνει λίγες γουλιές νερό μαζί με το γεύμα των στερεών.

Σημείωση του συντάκτη: Οι πληροφορίες που παρέχονται σε αυτό το ιστολόγιο είναι μόνο για ενημερωτικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς και δεν πρέπει να θεωρούνται ως ιατρικές συμβουλές ή οδηγίες. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας ή έναν εξειδικευμένο επαγγελματία υγείας για κάθε θέμα που αφορά την υγεία και την ευημερία σας. Περισσότερες πληροφορίες στους Όρους χρήσης της σελίδας.

Πηγές:
WHO – Why can’t we give water to a breastfeeding baby before the 6 months, even when it is hot?
Guidelines for offering water to babies
Almroth S, Bidinger PD. No need for water supplementation for exclusively breast-fed infants under hot and arid conditions. Trans R Soc Trop Med Hyg. 1990;84:602-604
Brown KH, Creed de Kanashiro H, del Aguila R, Lopez de Romana G, Black RE. Milk consumption and hydration status of exclusively breastfed infants in a warm climate. J Pediatr. 1986;108:677-680
Cohen RJ, Brown KH, Rivera LL, Dewey KG. Exclusively breastfed, low birthweight term infants do not need supplemental water. Acta Paediatr. 2000 May; 89(5): 550-2
Sachdev HP, Krishna J, Puri RK. Do exclusively breast fed infants need fluid supplementation? Indian Pediatr. 1992 Apr
Nicoll A, Ginsburg R, Tripp JH. Supplementary feeding and jaundice in newborns. Acta Paediatr Scand 1982 Sep;71(5):759-61
Martin-Calama J, Bunuel J, Valero MT, Labay M, Lasarte JJ, Valle F, de Miguel C. The effect of feeding glucose water to breastfeeding newborns on weight, body temperature, blood glucose, and breastfeeding duration. J Hum Lact 1997 Sep;13(3):209-13
Scariati PD, Grummer-Strawn LM, Fein SB. Water supplementation of infants in the first month of life. Arch Pediatr Adolesc Med. 1997 Aug;151(8):830-2