Της Αναστασίας Π.
Όλα έγιναν αλλιώς. Πριν την τελευταία συνάντηση με τη μαία που θα με προετοίμαζε. 33 εβδομάδες και 3 μέρες ήταν πολύ πριν τις πρώτες γιορτές που τόσο λαχταρούσα. Προεκλαμψία , πρόωρος τοκετός, μεταφορά στη μονάδα. Την άλλη μέρα ζήτησαν πρωτόγαλα από την μονάδα. Τι είναι αυτό; Η σύγχρονη επιστήμη προσπαθώντας να αποσαφηνίσει τα χαρακτηριστικά του το ονόμασε “υγρό χρυσάφι”. Πονούσα, δεν είχα ιδέα πως αυτές οι λίγες σταγόνες κρατούσαν το μωρό μου στη ζωή. Έπειτα πήρα νοσοκομειακό θήλαστρο και οι σταγόνες έγιναν μπουκαλάκια.
Μικρά μπουκάλια που έφερναν όλο και πιο κοντά μου το μικρό μου που ακόμη δεν είχα αγγίξει. Και ύστερα πανικός και κλάματα μέσα στην νύχτα, και άγχος για να διατηρείς ένα πρωτόκολλο αντλήσεων για κάτι που σου φαίνεται ανούσιο και ξένο. 55 μέρες και ύστερα εκείνη η πρώτη επαφή. Ο παιδίατρος επίμενε, έβρισκε τρόπους να με πείσει για λίγο ακόμη.. Δεν έτρωγε κανονικά, χρειάστηκε μία οικογένεια βράχος και μία κολλητή φίλη στήριγμα και αρκετός καιρός να συνηθίσουμε και οι δύο. Το άψυχο διαδίκτυο έγινε πολλές στιγμές η λύση από μαμάδες που τα είχαν ήδη καταφέρει.
Τράφηκε αποκλειστικά με δικό μου γάλα για 12 μήνες. Λίγες μέρες μετά διαπιστώθηκε αλλεργία στην πρωτεΐνη του γάλακτος που υπάρχει μέχρι σήμερα 2,5 ετών. Τα καλύτερα διαγνωστικά κέντρα από όλα τον κόσμο (Η.Π.Α., Ολλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο), επισημαίνουν στις απαντήσεις τους ότι το ανθρώπινο γάλα κράτησε ούτε λίγο ούτε πολύ το προωράκι μου στη ζωή. Αυτό που αρχικά μου φάνταζε ελάχιστο, ήταν το σπουδαιότερο. Αν με ρωτήσουν πια, είναι από τα λίγα, τα ελάχιστα για τα οποία προσπάθησα τόσο πολύ στη ζωή μου, μα τελικά το μόνο που άξιζε τον κόπο.
Αν θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τη δική σας ιστορία θηλασμού, αποθηλασμού, αποχής, αλλεργίας, μητρικής αγάπης στείλτε τη μας στο admin@breastfeeder.eu
Disclosure
Το blog περιέχει διαφημίσεις της Google. Δεν κοστίζουν κάτι σε εσάς, αλλά κάνοντας ένα κλικ σε αυτές το blog λαμβάνει μια μικρή προμήθεια που το βοηθάει να συντηρείται.
