Της Αθηνάς
Παρακολούθησα σεμινάρια στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης προετοιμασίας νέων γονιών, οι μαίες έδωσαν βάση στα οφέλη του θηλασμού και στον τρόπο που θηλάζεις και γενικά είχα μια πολύ καλή ενημέρωση πριν γεννήσω. Ευτυχώς είχα αυτή την ενημέρωση. Γεννάω και μέσα σε 2 ώρες βάζω το μωρό στο στήθος, είχα δηλώσει αποκλειστικό θηλασμό και όλα περίμενα να γίνουν απλά και φυσικά.
Η μικρή ζύγιζε 2.960 γρ. και ξεκινάει ένας Γολγοθάς, με εμένα να προσπαθώ να βάλω το μωρό στο στήθος, 20 ώρες από τις 24 το παιδί να μην πιάνει το στήθος, να μη θηλάζει σωστά ή και καθόλου. Φώναζα συνεχώς τις μαίες νιώθωντας πανικό, όλες είχαν προσπαθήσει να τοποθετήσουν το μωρό στο στήθος και οι περισσότερες είχαν αποτύχει. Μέρα με τη μέρα. όλο και πιο δύσκολο, το τελευταίο βράδυ στο μαιευτήριο το μωρό δεν μπορούσα να το ξυπνήσω, έκλαιγα, φώναζα στους διαδρόμους και νόμιζα ότι κάτι πολύ άσχημο συνέβη.
Eκείνο το βράδυ έδωσα συγκατάθεση να δώσουν στο μωρό συμπλήρωμα. Ένιωσα να αποτυγχάνω σε μια στιγμή, σα μητέρα, σαν άνθρωπος, μετά εκεί μπροστά λιποθύμησα. 4 μέρες χωρίς να έχω κοιμηθεί στιγμ , 4 μέρες συνεχούς προσπάθειας. Το πρωί με ενηέρωσαν ότι παίρνουμε εξιτήριο, εγώ δηλώνω ότι δεν μπορώ να φύγω αν δε με βοηθήσουν να ταΐσω το παιδί μου γιατί το παιδί είχε φτάσει 2500 γρ. Μας δίνουν εξιτήριο πάρα τις προτροπές μου να μας κρατήσουν, με ενημερώνουν για την υγεία του παιδιού και μου αναφέρουν ότι ο ίκτερος είναι στο 11. Μου επιβεβαιώνουν πως όλα είναι καλά και να το ταΐζω πολύ.
Θυμούνται όμως να μου αναφέρουν ότι έχει ένα θέμα με τον χαλινό της γλώσσας αλλά δεν θα δημιουργήσει κανένα θέμα. Ευτυχώς, εκείνη την ώρα σκέφτομαι να εξετάσει τον χαλινό παιδοχειρουργός, επιμένω πολύ να γίνει αυτό και εν τέλει έρχεται να δει το μωρό και με ρωτάει αν συμφωνώ να γίνει εκτομή. Εγώ μουδιασμένη, φοβάμαι πολύ, μιλώ με τον άντρα μου και λέμε να το κάνουμε, σε 10 λεπτά έχει γίνει.
Το εξιτήριο ήδη έτοιμο οπότε φεύγουμε και πάμε κατευθείαν σε παιδίατρο και σύμβουλο θηλασμού. Αναφέρω στην παιδίατρο πόσες πάνες έχει βρέξει, βλέπει κρυστάλλους και μας δίνει συμπλήρωμα για μία φορά μόνο. Εκεί στο ιατρείο της η μικρή θήλασε πρώτη φορά κανονικά και εγώ έκλαιγα από χαρά και ήξερα ότι το γάλα δεν το χρειαζόμαστε πια. Ένιωθα να πιάνει και να ρουφάει δυνατά, ένιωθα ότι γίνεται το σωστό. Γυρνάμε σπίτι και θηλάζει ξανά, της ετοιμάζουμε το συμπλήρωμα και δεν το πλησιάζει καν, . Νιώθω ότι μπορούμε και θα τα καταφέρουμε. Κάθε φορά που βρέχει πάνα, στέλνω μήνυμα στη γιατρό, πρώτη φορά έκανε κακά εκείνη την ημέρα. Μας δίνει το OK για να μην δώσουμε άλλο ξένο γάλα. 9 μέρες χαράς και ταλαιπωρίας.
Την 9η μέρα εισαγωγή στο νοσοκομείο εξαιτίας γαστρεντερίτιδας, νοσοκομειακό θήλαστρο εγώ και αντλήσεις ανά 3 ώρες, πήγαινε-έλα στο νοσοκομείο. Βγαίνουμε καλά από το νοσοκομείο και εκεί γνωρίζουμε την καινούργια φίλη μας την υπερπαραγωγή. 2-3 μέρες μετά παρατηρώ και αίμα στα κόπρανα. Είχαν φτάσει τα Χριστούγεννα. Εγώ να πετάω 1 λίτρο γάλα την ημέρα, οι κενώσεις του παιδιού να έχουν αρκετό αίμα, το παιδί να έχει ξεκινήσει να κάνει πάρα πολλούς εμετούς, να έχει επίμονο σύγκαμα και να ενεργείται 20-25 φορές την ημέρα. Δεν κάνω τίποτα άλλο παρά μόνο θηλάζω και αλλάζω πάνες. Αλλαγή πάνας κάθε μία ώρα, γνωρίσαμε και την παλινδρόμηση, τόσο έντονη που το μωρό για 1,5 μήνα δεν μπορούσε να κοιμηθεί καθόλου ξαπλωτή, ούτε 2 ώρες μετά το φαγητό, ποτέ . Σταματώ να κοιμάμαι εγώ, την κρατώ όλο το βράδυ και όλη την μέρα όρθια, τουλάχιστον να κοιμάται εκείνη. Ήρθαν και οι κολικοί, έντονοι και χωρίς έλεος.
Το μωρό υποφέρει και όλοι μας λένε να δώσουμε υποαλλεργικό γάλα και να κόψουμε τον θηλασμό, Εγώ επιμένω πως όχι δε θα δώσουμε υποαλλεργικό και ο άντρας μου βράχος, να με στηρίζει. Ξεκινώ αποχή από τα γαλακτοκομικά και μετά από ένα μήνα σταματάει το αίμα στις κενώσεις. Ξεκινώ αποχή και από το αυγό, σταματούν και οι εμετοί. Ήταν πια 5,5 μηνών. Περάσαμε δύσκολα αλλά τα καταφέραμε. Τώρα πια 9 μηνών είμαστε και οι τρεις καλά και συνεχίζουμε δυναμικά με θηλασμό, αγάπη και πολλές αγκαλιές. Εγώ συνεχίζω αποχή αλλά ποιος νοιάζεται όταν βλέπεις το μωρό σου υγιές και χαρούμενο. Ξέχασα να σας πω ότι η κούκλα μας είναι πια 10 κιλά , την λέμε φουσκίτσα χαϊδευτικά!
1 χρόνο περίπου μετά, θηλάζει ακόμα, έγινε αποτυχημένη επανεισαγωγή γαλακτοκομικών και στο αυγό βγήκε άμεσου τύπου αλλεργία. Δε βαριέσαι.. συνεχίζουμε να προσπαθούμε με αποχή και πολλή αγάπη..
Αν θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τη δική σας ιστορία θηλασμού, αποθηλασμού, αποχής, αλλεργίας, μητρικής αγάπης στείλτε τη μας στο admin@breastfeeder.eu
Disclosure
Το blog περιέχει διαφημίσεις της Google. Δεν κοστίζουν κάτι σε εσάς, αλλά κάνοντας ένα κλικ σε αυτές το blog λαμβάνει μια μικρή προμήθεια που το βοηθάει να συντηρείται.
